من کیستم

در میان زندگیت نازنین، من کیستم؟

من همان کهنه غبارم ،بی تو اصلاً نیستم

قلبِ تو چون قبلگاه ومعبد عشق من است

قبلگاه من شدی ،جانا بگو من کیستم؟

رسمِ عاشق پیشگی را جاودانه میکنی

من به تقدیر فلک ،شاید جهانی نیستم

زندگی من شدی ای شمع سوزان دلم

من بسوزم دور آتش، فکر فردا نیستم

با نگاهت زندگی ها را به آتش میکشی

من دم اخر بمیرم فکر جانم نیستم

 هرچه شد پای خودم  شیرین  من

گفتم این شعرُ ولی، فرهاد کوه کن نیستم

مهران محمودپناه