زندگی

جهان مث ی رویایِ ،که تو اون زندگی جنگه

اگه زنده بمونیم ما،ی جایِ دنیا میلنگه

میگند خورشید می‌تابِه،ولی بارون نمیزاره

ی دنیا دردِ تو خونه، پدر بدجوری بیماره

نمیدونم کجا هستم،که دنیام، تیره و تاره

کفن هم بوی خون میده،ی بچه مُرد توگهواره

صدای ناله ودرده ،گمونم زیر آواریم

ی ملت داره میمیره، ما از دنیا طلبکاریم

دیگه آدم نمیبینم ،همه جا پُر زِ تابوته

خدا اینجا پُر از درده ،وطن انباره باروته

ی روز پامیشیم از خوابی،میبینیم دورمون قبره

خیابون‌ها رو پُر کرده جسد‌ها مث ی صخره

مهران محمودپناه