ایران من

کمی بیشتر اندیشه کن جان من

چو یزدان پاک، دارد ایران من

چو گفتار نیکت شد،اذعان من

ز کردار نیکت کنم کارِ من

ز پندت شنیدم جهان شاه من

دروغ را بریدید ،ز ایران من

عدالت نشاندید ،بر این سرزمین

کنون میکنم،سجده بر این زمین

تویی شاه شاهان ، ولی آهنین

که؟ مسخ،کرده ایران ما را چنین؟

تویی  شه‌سوارو،نکردی کمین

زعشقت به گیتی،وطن گشته این 

چو رفتی به بابِل نکردی چنان

چو فتح کردی رخصت گرفتی همان

چو مردم گزندی ندیدند چنان

شدی بر فقیر،حضرتی بیگمان

تو را میستایند به راستی چنان

همی مردمان از زمین تا زمان

به آوارگان خانه‌ می‌ساختی

چو برده داریُ ظلم،را بر انداختی

تو عادل تو فرزانه بودی همین

نکردی به کس شَک ،تو کردی یقین

تویی،تا اَبد،شاه شاهان،ایران زمین

کنم جان فدای شما،کوروش سرزمین

مهران محمودپناه